به گزارش نه وار نیوز؛ بیش از هفتاد سال از واقعه تلخ ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲ می‌گذرد؛ روزی که برای بسیاری تنها یک تاریخ در کتاب‌های درسی است، اما برای هوشمندان و آینده‌نگران، یک زنگ خطر همیشگی است.
این تاریخ نه یک اتفاق منفرد، بلکه یک درس‌نامه جامع و ماندگار از اصول سیاست خارجی قدرت‌های سلطه‌گر است؛ درسی که تأکید می‌کند اعتماد به ایالات متحده آمریکا، در هر دوره و با هر شعار و پوششی، خطایی استراتژیک است که می‌تواند به بهای ازبین رفتن استقلال و منافع ملی یک کشور تمام شود.
۲۸ مرداد، فراتر از یک کودتای محلی، نمادی از الگوی رفتاری ثابت یک قدرت بزرگ است که همواره منافع خود را بر هر اصل اخلاقی، انسانی و حتی شعارهای دموکراتیک خود ترجیح می‌دهد.
جنبش ملی‌شدن صنعت نفت در ایران، حرکتی کاملاً قانونی، مردمی و برآمده از خواست ملت بود که هدفش بازگرداندن منابع عظیم نفتی کشور به دامان ملت و پایان دادن به سال‌ها استعمار و استثمار نفتی بود.
این جنبش با رهبری دکتر محمد مصدق، نه تنها در ایران، که در سراسر جهان به عنوان نمادی از مبارزه ضد استعماری شناخته می‌شد.
در اوایل این حرکت، بسیاری در داخل و خارج از کشور، گمان می‌کردند که آمریکا به دلیل نداشتن پیشینه استعماری مستقیم در ایران و شعارهای دموکراتیکش، می‌تواند نقش میانجی صادق را ایفا کند یا حتی از این جنبش مردمی حمایت کند. توهمی که به زودی فرو ریخت و واقعیت تلخ سیاست بین‌الملل را آشکار ساخت.
آمریکا، با همکاری انگلیس، نه تنها از دولت قانونی و مردمی مصدق حمایت نکرد، بلکه به طور فعالانه در طراحی، اجرا و موفقیت کودتایی دست داشت که دولتی ملی را ساقط و یک دیکتاتوری وابسته را بر سر کار آورد.
اسناد محرمانه سیا و اظهارات مقامات وقت آمریکا، به وضوح نقش مستقیم و مرکزی این کشور را در آن کودتا تأیید می‌کند.
این اقدام نه یک استثنا، بلکه یک الگوی رفتاری است که در ده‌ها کشور دیگر نیز تکرار شده است.
آمریکایی‌ها، همان‌هایی که از دموکراسی و حقوق بشر سخن می‌گویند، در آن زمان به صراحت نشان دادند که دموکراسی و اراده ملت‌ها تنها تا زمانی برایشان قابل قبول است که با منافع اقتصادی و ژئوپلیتیکشان همسو باشد؛ در غیر این صورت، با قساوت تمام، به سرکوب و براندازی دست می‌زنند.
درس بزرگ ۲۸ مرداد، نه فقط برای ایران، بلکه برای تمامی ملت‌های جهان، به ویژه آنهایی که در مسیر استقلال‌خواهی گام برمی‌دارند، این است: به آمریکا نمی‌توان و نباید اعتماد کرد.
این اصل نه بر پایه تعصب یا دشمنی، بلکه بر مبنای تجربیات عینی و مکرر تاریخی است. الگوی رفتاری آمریکا در قبال ملت‌ها، همواره بر پایه سهیم شدن در غنائم و تضمین منافع خود بوده است.
از حمایت دیکتاتوری‌ها در آمریکای لاتین، تا مداخله در کشورهای آسیایی و آفریقایی، و از آن زمان تا کنون، این کشور بارها نشان داده که در صورت لزوم، آماده است تا به ابزارهای غیر دموکراتیک و خشونت‌بار متوسل شود تا منافع خود را تأمین کند.
در طول تاریخ معاصر، ایران بارها شاهد این واقعیت بوده است. از حمایت آمریکا از رژیم پهلوی و کمک به سرکوب اعتراضات مردمی، تا تحریم‌های ظالمانه و تلاش برای براندازی جمهوری اسلامی در طول چهار دهه اخیر.
هرگاه فرصتی برای تعامل یا کاهش تنش با آمریکا فراهم شده، برخی در داخل کشور، با خوش‌بینی مفرط و فراموشی گذشته، به دنبال فرصتی برای اعتمادسازی بوده‌اند. اما هر بار، این خوش‌بینی با شکست مواجه شده و آمریکا نشان داده که رویکرد آن در قبال ایران، رویکرد تقابل و مهار است، نه تعامل سازنده و احترام متقابل.
۲۸ مرداد، یک تاریخ منقضی شده نیست. این تاریخ، یک هشدار همیشگی است. این هشدار به ما می‌گوید که در دنیای امروز، که قدرت‌های بزرگ همچنان به دنبال نفوذ و سیطره هستند، تنها راه حفظ استقلال و پیشرفت، تکیه بر توان داخلی، اتحاد ملی، و هوشیاری دائمی در برابر دسیسه‌های خارجی است.
درس ۲۸ مرداد این است که مذاکره با آمریکا، تنها در صورتی معنا دارد که از موضع قدرت و بدون کوچکترین خوش‌بینی به نیت‌های واقعی آنان صورت گیرد.
هرگونه نرمش، امتیازدهی، یا چشم‌پوشی از گذشته، از سوی آن‌ها به منزله ضعف تلقی شده و به ابزاری برای فشار بیشتر تبدیل خواهد شد.
حادثه ۲۸ مرداد، یک زخم کهنه نیست؛ یک نقشه راه برای آینده است. این واقعه تاریخی به ما می‌آموزد که در تمامی دوران‌ها، از گذشته تا به امروز و در آینده، سیاست خارجی ایالات متحده بر پایه منافع سلطه‌گرایانه خود استوار است و نه بر پایه ارزش‌های دموکراتیک یا احترام به حاکمیت کشورها.
برای ملت ایران، ۲۸ مرداد یک یادآور دائمی است که هرگز نباید به آمریکا اعتماد کرد. این اصل نه یک شعار، بلکه عصاره‌ای از یک تجربه تاریخی گران‌بهاست که بقا و استقلال کشورمان را تضمین می‌کند.
در دنیای امروز، بیش از هر زمان دیگری نیاز به خودباوری، خوداتکایی و هوشیاری در برابر نرفندهای قدرت‌های خارجی داریم تا بتوانیم سرنوشت خود را با دستان خود بسازیم و هرگز اجازه ندهیم تاریخ تلخ ۲۸ مرداد تکرار شود.
