به گزارش پایگاه خبری تحلیلی نه وار نیوز؛ در جامعه‌ای که انسانیت، انصاف و اخلاق اسلامی باید اساس روابط اجتماعی باشد، متأسفانه این روزها مستأجران قربانی نگاه مادی و سودجویانۀ برخی مالکان شده‌اند.
کسانی که به جای دیدن یک خانواده، یک انسان و یک هموطن، تنها به مستأجر به چشم «منبع درآمد» نگاه می‌کنند و هر سال بی‌محابا کرایه را بالا می‌برند؛ بی‌آنکه درک درستی از وضعیت معیشتی مردم و فشار اقتصادی حاکم داشته باشند.
مستأجران نه گناهی کرده‌اند و نه بدهکارند. آن‌ها فقط به دنبال داشتن یک سقف ساده‌اند، اما در این بازار آشفته، مجبورند زیر بار اجاره‌های نجومی و بی‌منطق زندگی کنند.
برخی مالکان بدون کمترین رحم و ملاحظه، هر روز شرایط سخت‌تری برای مستأجران رقم می‌زنند. خانه را نه برای سکونت، بلکه برای سوداگری و کسب سود بیشتر می‌خواهند.
بدتر از همه اینکه این روزها برخی صاحبخانهها شرط گذاشته‌اند که فقط به خانواده‌های دونفره یا نهایتاً بدون فرزند خانه اجاره می‌دهند! انگار فرزند داشتن، جرم و گناه شده و خانواده‌های پرجمعیت، از داشتن یک سقف ساده و آرامش‌بخش محروم شده‌اند.
این رفتار بی‌رحمانه در جامعه‌ای که دین و فرهنگش مردم را به فرزندآوری، حمایت از خانواده و کمک به هم‌نوع سفارش کرده، بسیار تأسف‌بار و در تضاد با ارزش‌های اسلامی و انسانی است.
از طرف دیگر، در شرایطی که ودیعه مسکن به مستأجران با سود سنگین ۲۳ درصد پرداخت می‌شود و اقساط ماهانۀ آن به قدری بالاست که خود مستأجر را بدهکارتر و گرفتارتر می‌کند، معلوم است که این وضعیت بیشتر به نفع بانک‌ها و سرمایه‌داران است تا مردم مستضعف.
مردمی که نه توان گرفتن وام دارند و نه از پس اقساط کمرشکن آن برمی‌آیند. از این تلخ‌تر، اینکه مستأجر هنوز اجاره‌ی امسال را با زحمت می‌دهد، از همین حالا در دلش ترس افتاده که سال بعد باید چقدر روی رهن و اجاره بگذارد.
نگرانی و استرس افزایش اجاره سال بعد، امنیت روانی را از خانواده‌ها گرفته و بسیاری را دچار اضطراب و سرگردانی کرده است.
برخی صاحبخانهها ۷۰ متر خانه را با چاه نفت اشتباه گرفته‌اند! طوری عدد می‌گویند و قیمت می‌گذارند که انگار مستأجر قرار است از آن خانه، طلا و نفت استخراج کند!
این رفتار سودجویانه و دور از انصاف، آرامش جامعه را به هم ریخته و مستأجران را هر روز گرفتارتر می‌کند. از نکات تلخ دیگر، افزایش سرسام‌آور اجاره و رهن همزمان با اتمام مدارس و شروع فصل تابستان است.
بسیاری از صاحبخانهها با استفاده از این موقعیت، قیمت‌ها را چندین برابر می‌کنند و به محض شروع مدارس و کاهش تقاضا، اجاره‌بها پایین می‌آید. این سوداگری فصلی و سوءاستفاده از نیاز مردم، رفتاری غیراخلاقی و غیرانسانی است.
وضعیت طرح مسکن ملی هم به گونه‌ای است که مستأجرانی که به امید خانه‌دار شدن در این طرح شرکت کرده و مبالغ زیادی واریز کرده‌اند، یا باید قسط‌های سنگین ماهانه بدهند که فشار مضاعفی به آن‌ها وارد می‌کند، و یا همچنان در بلاتکلیفی و انتظار تحویل مسکن مانده‌اند.
حتی آن دسته از افرادی که به سختی صاحب واحد شده‌اند، اقساط مسکن ملی آن‌قدر بالاست که گاه بیش از اجاره‌ی همان خانه در بازار آزاد برای‌شان تمام می‌شود.از سوی دیگر، نقش برخی بنگاه‌های معاملاتی در این بازار بی‌ضابطه و افسارگسیخته اجاره و خرید و فروش مسکن، کم‌رنگ نیست.
بعضی از مشاورین املاک به‌جای اینکه در نقش واسطه‌ای منصف و مشاور مردم ظاهر شوند، با دامن‌زدن به قیمت‌های کاذب، جو روانی بازار را ملتهب می‌کنند و برای دریافت کمیسیون بیشتر، به موجران و مالکان توصیه می‌کنند که قیمت‌ها را بالا ببرند.
این رویه باعث شده فضای بازار مسکن از تعادل خارج شود و مستأجران و خریداران در این میان قربانی مطامع و سودجویی بنگاه‌داران بی‌انصاف شوند.نظارت جدی و برخورد قانونی با این بنگاه‌ها، یکی از الزامات ساماندهی بازار مسکن است.
مسکن، نیاز اساسی انسان است؛ نه کالای سوداگری و ابزار انباشت سرمایه. خانه، فقط با آجر و سیمان ساخته نمی‌شود؛ با دل خوش و دعای خیر مستأجر هم گرم می‌شود. امام علی (ع) فرمود:”خَیرُ النّاسِ أنفَعُهُم لِلنّاسِ” (بهترین مردم کسی است که بیشترین نفع را به مردم برساند.)
در پایان، از مسئولان و دستگاه‌های اجرایی کشور درخواست داریم که برای این وضعیت نابسامان فکری جدی کنند.
نباید در جامعه‌ای که به نام اسلام و عدالت نام گرفته، مستأجران این‌گونه تحت فشار قرار بگیرند.
قانون‌گذاری و نظارت جدی بر بازار اجاره مسکن، ساماندهی وام‌های ودیعه با سود مناسب، رسیدگی به وضعیت اقساط سنگین طرح مسکن ملی، مقابله با سوداگری‌های فصلی در بازار مسکن، کنترل جدی نقش بنگاه‌ها و حمایت عملی از خانواده‌های پرجمعیت از ضروریات امروز جامعه ماست.
بیایید اجازه ندهیم مستأجر، زیر سایۀ طمع برخی و بی‌تفاوتی برخی دیگر، له شود.
انتهای پیام/
