به گزارش نه وار نیوز؛ در فضای سیاسی دنیا، سه موضوع بیش از سایر موضوعات توجهات را به خود جلب می‌کند. بحث خلع سلاح حزب‌الله در لبنان، اولین موضوعی است که قابلیت بحث بسیار اساسی دارد. لبنان از دیرباز کشوری بسیار بااهمیت، هم برای منطقه غرب آسیا و هم برای بازیگران بین‌المللی بوده است. یکی از دلایل اهمیت لبنان این است که همان‌طور که منطقه غرب آسیا قلب دنیا تلقی می‌شود، می‌توانیم چنین شرایطی را برای لبنان در منطقه غرب آسیا تلقی کنیم و عموماً کشورهای مختلف جهت ارتباط با لبنان اهمیت بسیاری قائل هستند. اما نکته بسیار مهم در بحث لبنان، همجواری با فلسطین و رژیم اشغالگر قدس است و وجود حزب‌الله خطری بسیار جدی برای حیات این رژیم کودک‌کش است و طبیعتاً خلع سلاح حزب‌الله فرصت بسیار خوبی را فراهم خواهد کرد تا این رژیم، این خطر جدی را برای همیشه از خود دور کند.
در بحث عراق، قانونی کردن وجود حشدالشعبی و بحث اختلافات مختلف بر سر این موضوع نیز از لحاظ وجودی بسیار اهمیت دارد. نیروهای حافظ یک کشور که صرفاً فکر و ذکرشان حفظ کشور و تحت لوای مرجعیت و دولت فعالیت کردن است نیز از جمله چالش‌های این کشور و البته محور مقاومت است؛ چرا که با وجود بافت فرهنگی و عشیره‌ای عراق، وجود یک نیروی فداکار که مورد قبول همه علما و مردم باشد، یک ضرورت انکارناپذیر است که امیدواریم مورد توجه سیاسیون این کشور باشد. هرچند که فشارهای آمریکا و هم‌پیمانانش بر دو دولت لبنان و عراق مشکلاتی را ایجاد خواهد کرد.
اما نکته و بحث سوم، استرداد لایحه جرم‌انگاری انتشار اخبار خلاف واقع توسط دولت ایران، سومین چالش موجود در دنیا محسوب می‌شود. در یک نگاه دشمن‌شناسانه خواهیم فهمید در هر سه کشور، اگر موضوعات مطرح شده را ملغی کنیم، مدیریت جوامع این سه کشور را دچار مشکلات بسیار عدیده‌ای خواهد کرد؛ چرا که لبنان و عراق از خلع سلاح حزب‌الله و قانونی نشدن حشدالشعبی آسیب خواهند دید و ایران از قانونی نشدن جرم‌انگاری پخش اخبار خلاف واقع.
اما آنچه که شاید در بحث ایران به سبب استرداد لایحه جرم‌انگاری اخبار خلاف واقع دارای اهمیت مضاعف است، بحث عدم اشراف و سلطه ما بر این فضا است. وجود شبکه‌های معاند خبری متعدد و همچنین برخی عوامل داخلی که همیشه جامعه را از این منظر دچار خسران کرده‌اند و مخصوصاً در یکی دو سال گذشته، وجود و وقوع فتنه‌های مختلف با شگردهای براندازانه که صرفاً منبع تغذیه آنها فضای مجازی و اخبار خلاف واقع بود، خطر و بی‌برنامه بودن و احیاناً خیانت عمدی یا سهوی دولت مستقر را گوشزد می‌کند. دولتی که همه ژورنالیست‌هایی که در طی دو دهه اخیر پرونده‌های مختلف امنیتی و غیره را در کارنامه خود داشتند را حول محور خود جمع کرده و به نظر نمی‌رسد آینده خوبی برای فضای رها شده اخبار در ایران داشته باشیم.
